بازم یه اتفاق بد !

سلام

دیدی مامان تا دیروز از شیرین زبونیات   گفتم ... چند ساعت بعدش حالم گرفته شد .

دیگه داره باورم میشه که دنیای مجازی هم از  چشم شور در امان نیست .

البته ضمن پوزش از دوست جونام .. امیدوارم  این حرفی که گفتم ف شما دوستای عزیز وبلاگیم به دل نگیرین ..

نمیدونم شاید تلقین کردم .

دیروز روز جهانی کودک بود . بعد از ناهار به بابایی گفتم که بریم بیرون و میخوام واسه دختر گلم و طاها پسرعمه ی ال آی  کادوی روز کودک بگیریم .

ساعت 15/30 بود که میخواستیم آماده بشیم . بهت اصرار می کردم که شلوا ت رو بپوشی .

در همون لحظه بود که یه بار دیگه بی لیاقتی خودم رو ثابت کردم .

بعضی وقتا  فک میکنم ... مادر شدن  از سرم هم زیادیه .

از دست کوچولوی ظریفت گرفته بودم .. اما یه هو خودت رو  کشیدی عقب . و با در رفتن استخوانهای ظریفت دل بی تاب من رو ریش ریش شد.

بلافاصله گریه کردی و من متوجه شدم که چه بلایی سرمون اومد .

بابایی رو صدا کردم . سوار ماشین شده و بردیم پیش یه خانوم که در این مورد کار بلده .

از بس گریه کرده بودی ، خسته شدی و خوابیدی .

رسیدم خونه اون خانم .. که خدا خیرش بده ..واینجور آدما به نظر من وجودشون نعمتیه .

خیلی بی تابی می کردی . و با سوز گریه می کردی و هی می گفتی مامانی ....

بالاخره صدای جا افتادن مچ دستت رو شنیدم و در جا گریه ات قطع شد .

خیلی ناراحت شدم و از اینکه نتونستم مواظبت باشم و بی احتیاطی کردم از دست خودم عصبانیم. ولی باز خداروشکر می کنم که زود خوب شد ی.

موقع برگشت خوابیده بودی .. ومنم از فرصت استفاده کردم و طبق دستور اون خانوم خمیر (ترکیبی از زرده تخم مرغ ، زردچوبه و آرد) درست کردم و دور مچ دستت گذاشتم .

دو ساعت خوابیدی و وقتی بیدار شدی سرحال بودی .

ببخش مامان جونو.